Charakterystyka stali do hartowania

Hartowanie jest powszechnie stosowaną technologią mającą na celu poprawienie właściwości fizycznych stali. Należy jednak pamiętać, iż gatunki stali dostępne na rynku różnią się między sobą pod wieloma względami. Dlatego też przy wyborze sposobu hartowania należy uwzględnić te różnice. Takie podejście gwarantuje, że chemiczne i fizyczne parametry stali zostaną podniesione. Jak zatem prawidłowo dobrać metodę hartowania do rodzaju stali?

Które gatunki stali można poddawać hartowaniu?

Hartowanie stali polega na rozgrzaniu elementu do chwili, aż osiągnie on tzw. Temperaturę hartowania i pozostawienie go w tej temperaturze przez czas potrzebny do przebudowy wewnętrznych struktur hartowanego materiału. W kolejnym kroku należy dokonać szybkiego schłodzenia elementu. W wyniku tej operacji stal zmienia swoje właściwości. Procesowi hartowania poddaje się te gatunki stali, które muszą spełniać odpowiednie parametry jakościowe. Jak wyjaśnia ekspert firmy oferującej stalowe wyroby hutnicze:

Są pewne gatunki stali, których nie poddaje się hartowaniu. Należą do nich głównie stale niestopowe podstawowe. W ich przypadku do uzyskania pożądanych własności wystarcza obróbka z zastosowaniem ogólnych procesów hutniczych. Jednak w przypadku innych gatunków stali hartowanie odgrywa kluczową rolę. Dotyczy to przede wszystkim takich gatunków jak: stale niestopowe jakościowe, stale niestopowe specjalne i stale stopowe jakościowe oraz stale stopowe specjalne. Dzięki hartowaniu uzyskujemy surowiec, który doskonale sprawdza się jako materiał na konstrukcje stalowe, kotły pracujące pod dużym ciśnieniem, czy blachy walcowane specjalnego przeznaczenia. Inną równie ważną kwestią jest odpowiednie dobranie techniki hartowania do gatunku stali, ma to znaczenie zwłaszcza w stalach stopowych wzbogacanych stopami innych metali.

Charakterystyka metod hartowania stali

Hartowanie stali jest procesem wieloetapowym, a w niektórych przypadkach również czasochłonnym. Poszczególne sposoby hartowania różnią się pod wieloma względami m.in. czasem nagrzewania, czy rodzajem chłodzenia. Najbardziej powszechną metodą jest hartowanie zwykłe. Polega ono na rozgrzaniu elementu hartowanego do odpowiedniej temperatury, a następnie szybkim ochłodzeniu w kąpieli chłodzącej do temperatury zbliżonej bądź równej temperaturze otoczenia. Technika ta pozwala na uzyskanie bardzo wysokiej twardości stali. To właśnie z takiego surowca są produkowane folie, taśmy, blachy i druty stalowe o doskonałych parametrach wytrzymałościowych. Kolejna metoda to hartowanie stopniowe. Technika ta pozwala uniknąć naprężeń wewnątrz stali, a chłodzenie odbywa się w kąpieli saletrzanej lub ołowiowej. Pozostałe techniki to hartowanie izometryczne i hartowanie powierzchniowe. To ostatnie charakteryzuje się tym, że hartowaniu poddaje się jedynie zewnętrzną powierzchnię elementu.